Mariecke van der Linden

​

​

werkt samen met Yuri Honing in opdracht van Museum de Fundatie aan

 

 

 

 

Blauwbaard

 Blauwbaard als verleider, Blauwbaard als rechter en beul, Blauwbaard als verlosser.

​

 

 

opening 12 juni 2020

Kasteel het Nijenhuis

 

samen met Yuri Honing

sculpturen en soundscape

 

 

 

 

 

 

Vanaf 12 juni word je als kasteelgast uitgenodigd om rond te komen dwalen en op te gaan in het verleidelijke universum van beeld en klank van Blauwbaard.

​

​

​

​

​

De volgende tekst biedt achtergrond informatie over Project Blue Beard,

een extra pagina met nieuw werk verschijnt binnenkort op deze site,

en wordt op dit moment gemaakt.

 

 

 

De achterkant van het doek; persoonlijke achtergrond en

vrolijke overwegingen  bij het project Blauwbaard

door Mckvanderlinden

.

In het beroemde aantrekkelijke sprookje van Perrault is Blauwbaard de almachtige.

De verleiding druipt er van af, hij brengt overvloed en hij brengt de dood.

Hoe vaak heb ik als jong meisje mezelf huiverend  ondergedompeld in die wereld van donkerblauwe catacomben waarin de onschuld en witte bruidjsaponnen zouden eindigen in een bad van bloed.

(Vrouwen met afgehakte ledematen als poppen  en zo. )

Blauwbaard vertegenwoordigt het duister, deze  vrouwenmoordenaar, hij is een misogynist.

Iemand voor wie je je dochter waarschuwt. Hij is het kwaad. En de angst van elke ouder. Ook die van mij dus.

​

Is  de Blauwbaard van nu een vrouwenverslinder, kunnen we hem

transponeren naar onze tijd van 'metoo', als een soort moderne Weinstein of Epstein ? Of moeten we hem toch vooral vergelijken met echte seriemoordenaars als Ted Bundy.

​

Echter, als je het sprookje overdenkt, zijn er meerdere thema's die ( los van de onderdrukking van vrouwen )  een prominente rol spelen. Het ontdekken van een gruwelijk geheim komt immers op de eigen doodstraf te staan. De hedendaagse  ontdekker van  zo'n  gevoelig geheim , de z.g. whistleblower, daar loopt het meestal niet goed mee af, weten we inmiddels.

Iets met eindigen in een caravan in een bos etc. staat mij bij.

​

Wie is Blauwbaard, waar bevindt hij zich.

Zijn wij in wezen niet allemaal een beetje vrijwillig  gevangene van een (consumenten) systeem, waarin we als we onze mening eerlijk delen, of weigeren mee te doen aan bijv. sociale media het risico lopen op buitensluiting.  Op het verliezen van aanzien en respect -  bij pubers zelfs letterlijk het bestaansrecht !!!

Als ik bijvoorbeeld stop met apple  apperatuur aanschaffen invalideer ik me in mijn werk, terwijl ik het al

heel lang een slecht bedrijf vind.

Beetje vergezocht misschien...

​

Op de parameters van Blauwbaard, op hoeveel slaat de meter bij mijzelf eigenlijk uit?

​

Zijn wij in wezen niet allemaal ergens een Blauwbaard. Of kennen we er een?

Welk geheim verbergen wij zelf (al dan niet ) angstvallig voor de buitenwereld en wat hebben we te verliezen.

 

​

​

​

Mama was een Blauwbaard

En dan de mogelijkheid van een Blauwbaard als vrouw. Hoezo zijn er geen machtswellustige vrouwen. De wereld stikt ervan. We hebben het wel over Epsten, maar zijn metgezellin dan, Ghislaine Maxwell. Handlangster en rekruteur van  puberende meisjes die hen dwong tot orale sex.

Wie is de universele Blauwbaard-Vrouw, de machthebster en de cipier van het geheim. Zoveel voorbeelden schieten naar boven. Thea Mouhar, de illustere drugsbarones voor wie alle mannen het in hun broek deden. Beruchte echtenotes uit de jaren twintig of zestig  in de United States wiens wettelijke echtgenoten een voor een het graf vonden. Is het door de Britten bestieren van een Afrikaanse kolonie in de jaren 50 eigenlijk niet ook een vorm van Blauwbaarderij -  Of is het een moeder uit het Midden-Oosten die  haar zoons tot martelaarschap dwingt ten behoeve van de familie eer.

​

​

Blauwbaarden als machtdragers van deze tijd.

​

Is het fenomeen Blauwbaard  te vergelijken met oligarchen met hun miljardenjachten, of extravagant rijke presidenten met een groep van bange medewerkers in de staf. Een systeem waarin alle geldstromen courant blijven zolang de vuile was niet buitenhangt.

​

Kan het iets te maken hebben met de superrijken en hun soms hang naar erkenning en adoratie : denk Kardashians 

Voor een minuut kijken naar de bubbel Kardashian is iemand een minuut verlost uit zijn eigen misschien wel wat minder rijk bedeelde bubbel.

​

Blauwbaard als verlosser en een bruid met hoge verwachtingen

​

En is het mogelijk dat aan de andere kant  de adorerende mens zich juist vrijwillig onderwerpt, en zich overgeeft aan de ster, het idool , of de rijke belangrijke man zoals in het sprookje Blauwbaard.

Zijn bruid betreedt immers met grote verwachtingen het kasteel, door hun huwelijk vrijwaart hij haar voor altijd van  dreigende armoede en onzichtbaarheid,  zij  ontsnapt aan de mogelijkheid van een nietig bestaan.

​

Wat zijn haar verwachtingen, brengt hij haar wat haar eigenlijk toekomt? Een groter rijker leven, opgetild in het licht? Zie je wel het Zielige-Arm-Knappe-Boerenmeisje wordt alsnog LieveRijkeSprookjesPrinses en dat is gerechtigheid omdat ik het ben?

​

​

Zij moet ergens geweten hebben dat zodra zij de catacomben betrad het duister regeerde.

Misschien doolde ze juist daarom ook wel rond,  op zoek naar de verlossing door dat zelfde  duister, in die catacomben van het duister en het licht.

​

(Die man had niet voor niets een blauwe baard, dat is toch ook tamelijk luguber?)

​

​

​

​

 

 

 

​